geri dönememek...

günlerdir gidişime hazırlıyorum seni
ve kendimi...
aklımın ucundan bile geçmiyor geri dönüşlerim.
bunca yıldır ezberlediklerim,
senin mavi gözlerin, kısa eteklerin...
isteyipte tamamlayamadığım uzun şiirlerim,
lise zamanlarından kalma anılarım gibisin.
aptalca, ama masumdu.
gülünç ama izi hala duranlarından.
ben gittikten sonra sen hayatına devam edeceksin.
aklına benden uzakta sakladıklarınla.
belki de
benim oğlumla karnında,
başka bir gerçekliğe uyanacaksın...

her gidişimin ardından ne çok yalnızdın.
şimdi ben geleceğim diye
kapının zincirini takmıyor olmanın,
başka açıklaması varmı?
ve ben nasıl bir insandım ki,
beklenileceğimi bile bile
ceketimi alıp çıkardım bir aksam üstü,
o zincirlenemeyen kapıdan...

geri dönüşlerime hazırlayamadığım için seni,
belki de sırf bu yüzden
uzun süre dönmezdim.
bir süredir seni terkediyor sanarken,
geri döndüğümde beni ilk karşılayan kapıda,
çaresizliğimdi.
seni bırakırken en çok
canımı yakan
bu saçma sapan sana geri dönüş cümlelerimdi...