ben yetmezliği...

elimde seni sevecek kadar ben kalmadı!
başka bedenlerde harcandı kredilerimiz.
şimdi başka sevgililerin kara listelerinde adımız.
kime gidip seviyoruz desek,
karşılığı olmayan bir çek gibi,
üstü karalanıp icraya veriliyor hislerimiz...

elimde seni sevecek kadar ben kalmadı!
şimdi olamadığım kadar, yanında yalnızım.
sana dokunamadığım kadar çaresiz.
hala devrik cümlelere sarkıyor umutsuzluğum.
ben, sen diye başka bir şehrin sokaklarına uyanıyorum,
tandığım değil...

üzgünüm,
hala alışamadım böyle bir cümle kurmaya.
ben seni,
senin beni sevdiğin kadar çok sevemediğim için,
bu kadar yorgunum.
seni sevemediğim için,
bu hayatın kamburunda bir ağrıyım.
dokunuşlarım, öpüşlerim,
sana sarılırken içime çektiğim nefesin,
sana dokunurken, sandığım adamlığım...
üzgünüm,
ben hala seni,
senin beni sevdiğin kadar çok sevemiyorum.
yorgunum,
ben hala sana yetişecek kadar hızlı koşamıyorum,
bu sevda yokuşunda.
ölüyorum,
senden arta kalan,
bu hayat kırıntıları arasında...