geniş zamanların melankolisi....

varlığım, ellerinle tuttuğun kalemin gibiydi.
yokluğuma hazırlarken kendini,
belki de stok yapıyordun
bitmesi olası ihtiyaçlarını,
cesaretin gibi...
marketten alman gerekenlerin listesinin başına koyuyordun,
kasımda aşkın abartıldığı melankoli filmlerini...

zaman dururdu derken,
akıp giderken avuçlarımızdan,
ve bir daha 'şimdi olmayacak' derken,
ne kadar erken-di varlığıma alışman için.
şimdiki zamanların,
geniş zamanlara çevrilemediğini öğrendiğinde artık,
ikimiz için de güzel günler-di...

aşklardan yorgun,
gri renkli bir makina takviyesiyle,
süslü kırmızı kurdelalı serum şişeleriyle,
umut enjekte ederken damarlarıma,
tıkanan her boşluğum
iç çekiş olarak geri dönuyordu bana.
söylediğim her söz,
kırılan, kurşundan yapılmış bir kalem sesi.
yolun sonunda soluksuz bir takım hayallerin pençesinde,
ne hayalin pençesinde olmak umut vaat ediyordu,
ne de yolun sonunda olmak,
o pençenin izlerini derinleştiriyor...
ne seni görünce artık ciğerlerim yanıyor,
ne senden ayrılınca,
başka bir güne açılmıyor gözlerim.

insan aynen durmuyor işte.
her oyunun zorluğu gibi,
ayrılık iki tarafıda keskin bıçak.
ne seni bırakıp gidebiliyorum artık,
ne senin burda olacağını bilip sana gelebiliyor.
bırak dokunabileyim sana.
kaçırma gözlerini başka mazeretlerin ardına.
yorgunum,
anlatamadığım kadar,
söylediklerimin karşılığını arıyorum.
bu şehrin borsalarında hislerimin deger yitirmesine önlem alıyor hükümetim.
bir süre sonra sokağa cıkmamam için engeller konulacak.
ve ben başka bir suçtan hüküm giyeceğim.
başka bir kadının kollarında gözümü açmak suçundan,
ruhumun üzerine kalemler kırılacak...

canını yakmıyorsa,
intihar değildir o!
asansörün düğmesine basıp kat değiştirmek gibi.
yokluğuna alışıyorsan sevda değildir o!
eskimiş bir ceketi çıkarıp asmak gibi,
tahta kapılı dolabın içine...

şimdi eskiye döner mi?
dönsekte ne kadar sen olacaksın?
senden sonra ne kadar ben kaldı?
belki de bir daha asla,
bu kadar geniş zamana yazılmayacak hiç bir aşk.
bırak dokunabileyim sana...
sana söz veriyorum!
bu yazılan son satır olacak...