fırtına sonrası...

her şey geçti...
kıyıya vuruyor yalnızlığım.
yoksulluğumu bohçasına doldurup uzaklaşmaya çalışan ihtiyar bir balıkçıyım ben.
tutula tutula tutmasını öğrendim.
bunu öğrendiğim gün,
tutulmaktan da tutmaktan da vazgeçtim...

med cezir dalgaları arasında,
kimi zaman susuzluktan öldüm,
kimi zaman kuraklıktan.
artık ne resmi çizilecek bir kadınım var,
ne de çizemedim diyebileceğim pişmanlıklarım.
her şey geçti...
kıyıya vuruyor yalnızlığım.
intihara yeltenen büyük beyaz balinalar gibi,
ellerinde kovalarla su taşıyor kadınlar.
gozlerimdeki ışıltılar, ıslaklık kabul ediliyor.
kimse bir anlam veremiyor bu çaresizliğime.
zaten bunun da çok fazla bir anlamı olması gerekmiyor...