Bir Ölümlüyü Sevmek Günah mı?

yolunu kaybetmiş bir inanan.
hangi şeytan aklına girmişte,
vazgeçmiş inancından?
uçuşup dururken kelimeler aklımın içinde
hepsini birden yazmak isteyipte
hiçbirine dokunumamış
kayda alınamamış sözlerim
biliyorum sonuna geldiginde
güzel bir resim çıkacak ortaya
şimdi böyle tuhaf çizgilerime aldanma!
belki de cıkmayacak artık hiçbirşey
büyü bozulmuştur
gece yarısından once dönemediği için geriye
balkabağına dönmüştür o araba
ve içindeki sıradan bir yoksula...

sırtının sıcaklığını yüzümde hissetmeyi özledim
sarılıp alırken seni koynuma.
zamanı durdurmaya çalışmayı,
durmuyor diye sürekli uyanık kalıp
her nefes alışında sen
içinde iki kalp çarpıp duran bir bedende
hapsolmayı
ve ertesi günlerini
seninle bir toplu ulaşım aracında yalnız kalıp
sevişebilmeyi...
ve meydan okumayı,
okunmamayı göze alıp,
yazmaktan vazgeçmeyen bir şair gibi
beğenilmese de bu yazdığım
her kelimesinde kokun vardır diye
kutsal kabul edip tapınmayı...
bir ölümlüyü sevmek günah mı?
sanki hic ölmeyecekmiş gibi.
tanrım bu günah icin beni bağıslar mı?
ya bağışlamadıkları?
sesin bu sessizligi bastırır mı?
ne zaman verildi bu hüküm
oysa ben diğer teklifleri de duymak istiyordum
devam edip etmemeyi düşünmek
çoktan seçmeli soruların arasında
en az tercih edileni seçmeyi
kim kazanacak sonunda?
kimin aşkı daha gerçek olacak?
daha çok öptü diye sevgilisinin dudaklarından...
ya öpemeyenler?
kuytu köşelerde tek başına yanlız kaldığında,
o yanlızlığa sevgiliyi sığdırmayı hayal edenler
ertesi gün sanki hiçbirşey olmamış gibi
kalkıp işine gidenler
bütün gün mutluymuş gibi cok konuşup
belki belli olmasın diye ağladıgı
olur olmaz herşeye gülümseyenler?

her satırına seni yazıyorum diye
bu kadar güzel duruyor bu kelimeler...
ölümün soğuk vadisinde,
gözlerini kapatınca yok olmuyor
geceleri yatağının altına saklanan canavarlar
ve üşür insan ağustos sıcağında
yüzünü yaslayıp uyuyabileceği bir sırtın sıcaklıgına hasretken
avuçlarında ne büyük boşluktur
sevgilinin öpülesi göğüsleri
dokunamayacak kadar uzakken...