unutmak...

gözlerimi açabiliyor olmak
uyanmak mıdır?
ne zamandır insanlar
onlara yüklenen rolleri
layığıyla oynayabiliyorlar...
senin,
yanımda olmadığın sabahlar,
bir göz yanılgısımıdır?
hadi bir sabah daha uyandım diyelim,
sensiz bir gece daha
nasıl sabaha bağlanır?
ne gerek vardı ki sana?
senden önce de
yeterince zordu kabullenmek
senden sonra,
bir hayatı yaşıyormuş gibi
sonraki günlere paylaştırabilmek...
sanki bana hiç dokunmamışsın gibi
öpmemişsin gibi
çatlayan dudaklarımı
isteklerimi gömmek bir ulu çınar dibine...
sanki bir gün gelip
unutabilecekmişim gibi....