sen beni sevmedin ki...

sen beni hiç sevmedin ki!
 alkol kokan dudaklarımı öpmeyi sevdin.
kendimi kaybetmişken,
yazdıklarımı...
ayılır ayılmaz sana sarılıp öpmemi sevdin.
bazı sabahlar sırtımı dönüp, uyumamı hatta.
yolda yürürken elinden tutmamı sevdin.
bir türlü ayak uyduramasam da
yanında durmamı...

sen beni hiç sevmedin ki!
devrik cümlelerimi sevdin,
durup durup saçmalamalarımı,
bir mağazada alışveriş yaparken,
kararsız kalmamı sevdin.
herşey sana yakışıyordu,
senin üzerinde iyi duruyordu işte,
sen bunu söylememi sevdin,
çoğu zaman da susmalarımı...

sen beni hiç sevmedin ki!
gecenin bir yarısında,
telefonunun çalmasını sevdin.
canın sıkıldığında mesajlar okumayı.
unutmak istediğinde
unutacak biri olmasını sevdin.
terketmek istediğinde
garide bırakılacak birini.
aklına geldiğimde
arayıp sormayı sevdin.

beni sevmedin ki...
geceleri masallar dinlemeyi sevdin.
uyuya kalmak üzereyken
yanında durup konuşacak,
sana dokunacak birini sevdin.
sımsıkı sarılıp seni avutacak.
okumayı sevdin sen,
senin icin yazılanları.
özgürlügü sevdin.
bir sabah uyanınca terkedebilmeyi,
ve artık bitti demeyi sevdin
sevgiline
günaydın demek yerine...