soğuk sabahlar!

üşümek,
en kötüsüdür sevgilinin kollarında.
yalnız kalmak gibi oysa,
başkasına ihtiyacın olmadığında
nasıl bir his?
yokluğunu hissetmek
hiç sahip olmadıklarının,
ya ait olamadığın
o yerleri özlemek?

üşümek,
en güzelidir kayboluşların.
sarılırken kendine,
hayallerini yakıp içinde
ısınırken
derin bir iç çekip
sönmesin diye nefesini
usulca dudaklarının arasından bırakırken...
uyanmasın diye sevgilini
öpmeye bile kıyamazken
üşümek,
o gecenin sabahında
diğer yarısı boş bir yatakta uyanmak gibi
bu bir rüya deyip
uyanmamaya çalışırken....