ben özlerim seni...

sen git...
ben boş zamanlarımda özlerim seni.
çay paydoslarında,
akşam iş çıkışlarında,
eve giderken bir otobüsün
arka köşesinde ki koltuğunda otururken
yoldan geçen arabaları izlerken
telefonumda radyo dinlerken
hayal kurarken
eve gelip yemek yedikten sonra
bilgisayarın başına oturmadan önce
sen gelene dek özlerim seni...
gecikirsen meraklanır,
seni aramak isterim,
ya da sadece kısa mesaj atıp sormak
nerdesin?

sen git,
ben özlerim seni...
konuşurken ansızın sustuğunda,
yavaş yazdığını bilsem de sabırsızlandığımda
sen ellerini yıkıyorken
ve kedilerinle oynuyorken
meraklanır
aklından geçenleri aklımdan geçirmeye çalışırdım.
sen git,
ben özlerim seni...
geri geleceğim dedin ya
beklerim
gülümsüyorsun ya
kıyamam
heveslenir kendimi tutamam
özlerim seni
gereksizliklerimi bir bir çıkartır hayatımdan
boşluklara seni eklerim
beklerim
geleceksin diye yarım bırakır bu şiiri
kafiyemi eksiltirim....