devam filmi çekilmeyecek bu aşkın!

her yeni güne bir başka yalnız uyanıyor insan.
birlikte yatıyor olmamızın bile önemi kalmıyor artık.
her yeni güne, yeni bir hikaye,
yeni bir son için hazırlanıyor çaresizlikle...
biriktirebildiklerimiz içinde hep karamsarlıklar su üstüne çıkıyor durmadan,
derinlere batmamak için en yakındakine sarılıp,
yalnızlığımızla dost oluyoruz...
su gibi akıp gidiyorken avuçlarımzdan hayat
ve tutamıyorken,
kaçamıyorken bu kayboluştan,
bir başka ruhun gölgesine özlemle sokulur insan,
durmadan içinde büyüttüğü boşluğu kabullenmez,
yeni yalnızlıklarla aldatır kendini.
atılan mesajların karşıya gitmiyor olmasının suçu
kötü bağlantıya yüklenirken,
belki de gerçekten o mesajı göndermek istemediğimiz için
bu kadar yabancı kalıyoruzdur
ve bu kadar soğuk,
doğan her yeni güne...

keşkelerimizin yerini iç çekişlerimiz alacak bir gün.
ve 'küçük sevgilim...'
diye başlayan bir şiirin sısızı kaplar bedenini.
sanki yokmuş gibi...
her yaşayamadığın için bir keşke uydursan...
sanki bu filmi geriye alıp yeniden oynatınca,
o başroldeki kadın ve adam,
bu defa birlikte olabileceklermiş gibi...