tüm bunların bir anlamı olması gerekmiyor...

ne bileyim yaa...
bazen takılıyorum öyle boşlukta,
asılı kalıyorum.
bekliyorum biri gelip dokunsun da büyü bozulsun diye.
kimse gelmiyor...

anayasada yeri yok ama hem duygusalım hem de kadınları seviyorum.
kötü birşey mi bu?
nerede durması gerektiğini bilmeyenlerdenim ben
bırak sabaha kadar yazayım sana.
sırf kafiye olsun diye birşeyler yazmak fikri canımı sıkıyor.

ağlarsan sonbahar olur, sonrası hiç...
bütün ışıklar söner sonra
karanlıktan korkarım hem ben
yatak altında ki canavarlardan...
gidersen kapıyı açık bırak
ışık gelsin. sen gelene kadar...
sen gelince yine kapat.

bazen nedensiz yağmur yağmaz mı?

yani şuna inanıyorum:
Tanrı, benim daha çok acı çekmem için,
O'nu benim karşıma çıkardı.
çünkü ben, O olmadan önce de O'nsuzdum... yalnızdım...
ne gerek vardı ki O'na?
ama O hayatıma girdi
ve sonra gitti..
sormadı bile fikrimi...
Tanrı'da sormadı...
sadece al sana bir acı parçası
hayatının sonuna kadar bunu taşı dedi...
taşıyorum.
başka hiçbir anlamı yok bunun.

keşke dağ başında çoban olsaydım!
cennetin kapısını çalacak kadar çok yaklaştım cennete.
ve onun içeride olmadığını öğrenince
bu dünyaya geri geldim...
serseri bir kayıp ruhum ben.
tüm bunların bir anlamı olması gerekmiyor...

ben sadece olması gerekeni yaşıyorum.
yaralarının üstünü kapatabilirsin.
ben de öyle yaptım çoğu zaman.
yaralar kapanmaz!
sadece onlarla yaşamayı öğrenirsin.

aşık olduğun insan
bir hastane odasında, senin kollarının arasında,
senin gözlerinin içine bakarken öluyorsa...
ve O'nsuz bir hayatın anlamı olmadığına inanıyorsan,
söyler misin bana?
hangi yaratık bu yarayı sarabilir?
isyan etsen, küfretsen, başkaldırsan,
dinden çıksan, lanet etsen, intihar etsen! neye yarar?
söylesene!
işte şimdi
altı yıl sonra hala hayattayım.
hiçbir anlamı yok!.
altı yılda, ne aşklar yaşadım, ne kadınlar oldu, neler yaptım...
tuhaf...
boş...
anlamsız...

yazdığım bütün şiirleri,
kadınlar onlar için yazdığımı sandı.
oysa ben,
hiçbiri için yazmadığımın rahatlığıyla hala yazabiliyorum.
dedin ya:
insan ister istemez geleceğiyle ilgili planlar yapar!
daha 21 yaşındaydım ve bütün hayatımı onunla planlamışken
O gitti...
o günden beri hiç bir şey
söylendiği kadar anlamlı gelmiyor...
neyse...