ertelemek...

birbirmizi ilk gördüğümüz an da
daha önce gördüğümüzü
ve daha sonra karşılaşacağımızı anlamıştık...
kim bilir belki de ilk kez
bunu anladığımız an da yanılmıştık.
sende bilirsin ya
insan bazen su birikintilerinin üzerinde ki yansımaları
gerçeklerinden ayıramıyor,
ayırmamak işine geliyor...

kırgınlıklarımızı özenle saklardık.
şeffaf örtülerin altından birbirimize bakamazdık.
hayat işte böyle ertelenirdi...
oysa çözülür sandığımız düğümlerin üzeerine hep yenileri eklendi...
ben,
seni bir kol saati gibi kolumda taşıdım.
sen,
yelkovanı kovalayan akrebe takıldın.
o ikimize de aldırmadı.
bir de ikimize inat,
bizim yapamadıklarımızı yaptı...