oyuncu!

en büyük yalanları sevdiklerimize sakladık.
tutkularımızın gücünü aldatılınca anladık.
avda avlanan avcılardık,
kendimizden korktuk,
içimizde ki hayvanlardan saklandık,
saklanmayı görünmez olmak sandık...

o senden kaçtı,
sen benden...
ben zaten çaresizdim,
bu kaçak ikilinin sessizliğinden.
uçamazdık...
bir süre sonra uçmayı da aklımızdan çıkardık.
kanat çırpıp uzaklaşamadık.
belki de kurbandık,
koyamadığımız kuralların altında kaldık.

en iyi bahaneleri yaşanmayan aşklar tüketti.
anlatılayamayanları, anlaşılayamayanları anlatırken biraz tedirgin,
biraz üzgün, biraz ürkek ve biraz da
hiç tanımadığımız bir yabancıdan
yardım istermişçesine samimi bir şekilde yazıyoruz.
yıllardır ulaşamadığımız ruhlara,
yıllarca nasıl bir kadehte,
bir bedende, bir yürekte teselli aradıysak,
şimdi kendimizi yarım kalmış cümlelere vuruyoruz.
olmayan insanlarla,
olmayacak hayallerle,
olan biteni şifreli cümlelerle sunuyoruz.
her seferinde elimizin tersiyle kendimizi bir yana ittik.
isimsiz mektupları, yanlış adreslere postaladık...
hiç bir zaman gerçek anlamda aşık olamadık.
bir süre sonra
aşık olmayı da aklımızdan çıkardık...