Matmazel...

en güzel anında gitmek zorundaymışsın gibi sanki...
zaten her güzel şey erken bitmiyor mu?
senin ne farkın vardı ki?
ama gitme şimdi özür dilerim...
geri alıyorum tüm ayıp sözlerimi biraz daha yanımda kal!
biraz daha kal ya da kalıyormuş gibi yap...
kendimi kandırayım.
bir süre daha,
sana yazıyormuş gibi kendime yazayım.
olsun...

gittin mi?
havada kaldı sorularım...
evet gittin...
değişmedi hiç bir şey.
ağaçların renkleri, güneşin olmayışı ve gece karanlık hala.
gittin, sıcaklığı ayrıldı önce tenimden teninin.
sonra ışığı gözlerinin, gözlerimden.
soğuk bir cesede dönerken bedenim,
sen gittikten sonra,
yarı açık gözlerimde solarken hayat ışığım,
senden önce yaşıyor muydum ki şimdi,
gittin diye yazılıyorum satırlarıma...
gittin...
senin uykuya ihtyacın vardı,
benim sana...
geleceğini bilmeseydim,
inan uyanmazdım bir daha....