olamamak...

kalabalığın arasında
ait olduğum yer değil burası
insanların sevilesi tavırları
rahatsız oluyorsam benim yüzümden
herkes olduğu gibi
herkes
olmuş sanki
bir ben olmamışım

sabahı hayal edemiyorum
arasına karbon kağıda koyulup çoğaltılmış günlerim
yarın dünün aynısı olacaksa
uyumak ne kadar iyileştirebilir ki?
kendini kandırıyor olmanın bile bir sınırı olmalı
insan bu şekilde ne kadar yaşayabilir ki?
düşünmekle eylemi bir araya getirmekteki beceriksizliğim
sadece durup düşünmek mi?
yoksa sadece harekete geçmek mi düşünmeden
neyse bu da geçer nasıl olsa deyip
eylembilim alanından hızla uzaklaşmak...

ılık ılık esen rüzgarı teninde hissederken
inceden bir yağmur başlasa
ama öyle hoyratça ıslatmak istermiş gibi değil
yanaklarından dudaklarından usulca öper gibi yağsa
parmaklarını saçlarının arasında gezdirdiğinde
o serinliği alıp içine
biraz daha yürüsen diyorum kendime
eylembilime mi hizmet etmiş olacağım
hem ne var bunda?
herkes yapmıyor mu öyle?
ben yapınca neden olmuyor?
ben olmamışım diye mi?

kapanan bir kapının hüznü çöküyor omuzlarıma
gelmeyeceklerin
gitmeyeceklerin ağrısı
pişmanlık nasıl bir şey biliyor musun?
bilmiyorsun...
yaşadığın sürece bırakmaz yakanı
ne uyuyunca geçer
ne kitap okuyunca
geçti diyen insanlar tanıdım
neyin geçtiğini bile bilmeyen
hiç gelmemiş ki size nasıl geçsin?
diyemedim
keşkelerin telafisi yoktur
diyemedim
önümü ilikleyip saygı duydum sadece
geçenlerin şerefine....