ütopya

'sende uyu' diyorsun ya,
bilmiyormuş gibi,
sensiz burada olmak,
cami avlusunda bırakılmış,
öksüz bir çocukluk gibi...
uçuşup duran güvercinlere imrenmek gibi
kanat vermedi diye tanrıma kızıyorsam
senin yüzünden
aklıma uçmayı soktuğundan beri...
dilenirken utanıp yüzünü gizleyen bir ihtiyarım ben,
çaresizlik,
yetişemeyeceğini bilmek,
en güzel çağında bir kız çocuğuna tutulup,
olduramamak kurduğu hayalleri,
tutup yakalarımdan sarsıyorun ya bazen
sevsene beni diyorsun
hatırla,
dokunmayı
bir kadın teninde kavrulup,
küllerinden doğmayı...