sustum!

kırılmışlıklarım,
öpsen geçmez.
sarılsan bana,
kollarında kalırım,
öyle güçsüzüm.
kurtaramazsın,
beni bu karanlıktan...
kendimi tutamıyorum,
yaklaştıkça sana,
yıkılıyorum.
merhamet gösterme bana!
beni al,
sonra,
elveda bile deme,
sadece git,
duymıyayım kırıldığımı...

kadınım olmak istedikçe sen,
kollarımın arasına gelip,
bana teslim olmak istedikçe,
adam sandım kendimi...

yoruldum,
kendimi tutmaktan.
seni bu kadar çok isterken,
susmaktan,
söylemek istediklerimi...
telefonun bir ucunda yanarken sen,
bir ucunda ben,
dudaklarımı ısırmaktan...
bilirken yandığını,
elimden birşey gelmezken...

bağışla beni,
olmamışım hala,
bir kadının erkeği,
bir sevdanın,
seveni...

bağışla beni.
olmamışım,
ne hayalinin kafiyesi,
ne de beklediğin,
o sana yazmasını çok istediğin...

sustum.
bazen konuşamazsın ya,
içinde birikir kal demelerin,
diyemezsin,
gider,
kalmasını istediğin...

sustum...
soğudu hava.
üşümek bir ödül gibi,
girdi koynuma.
neleri istemiştim,
istediklerim kaldı,
satırlarımın arasında...

benimle seviştiğin her an,
bana dokunduğun,
beni öptüğün,
istediğin,
sustum...
konuşsam,
bozulurdu büyüsü.
ağlardın...

sen bile inanmazdın,
sevebileceğime,
sustum...

anlatamadım,
sana dokunmayı.
içindeyken,
nasılda mutluydum,
kimse duymasın diye,
sustum...

sustum!
sen,
'konuşsana!'
dedikçe,
sana tutuluyordum.
sen uyurken şimdi,
yazıldığım gibi,
aklıma alıp seni,
sevdiğim gibi...