ben olmadan...

senle birlikte olmak,
yaşamak gibi...
acıda var hüzünde...
gözyaşıda var kahkaha da...
mutlulukta var,
kanamakta...

sırtının ortasında bir yarayla uyumaya çalışmak
nasıl zor biliyormusun?
her nefesin batar göğsüne...
geçer dersin
zamanla
bilemezsin
içindeki yaralar
en zor iyileşenlerdenmiş,
gecenin yarısı diğer yanına döndüğünde
anlarsın...
kolunu
boşluğa sarmak istediğinde...

sınırlarımı çiziyorum durmadan,
ne kadar yaklaşabilirim sana
neresinde susmalıyım söyleyeceklerimin
nasıl kaçırmalıyım gözlerimi
bakmak istemediğinde
bir cambaz gibi
düşmemek için açıp ellerimi iki yana
boşluğamı tutunmalıyım?
o kadar cesur değilim ki...

ben olmadanda yine geçermi nasılsa?
hatırlıyorum bunları
unutmadım
yanındaydım
canındaydım
şimdi susuyorum diye
affet beni!

fırlatıp attığım her aşk
içimde birikti biraz daha
senden ayrılırsam zor olacaktı
oldu işte
yoruldum şimdi
şimdi susuyorum diye
affet beni!

ağlayınca gözlerinden silinmeyecek
aşk her defasında
istedigin gibi olmayacak
zaman mı çare olacak?
yokşa yeni bir aşk mı?
affet beni