kaos!

vay amına koyayım!
nasılda derinden iç çekiyormuşuz
gözümde yaş toplandı
kimin için ağlıyoruz?

hayat ne tuhaf...
gece sevgilinle uyuyup,
sabah yalnız uyanabiliyorsun mesela,
sanki hiç sevişmemişsin gibi...

hayat ne tuhaf...
istediğin herşeyi verip sana,
sonra geri alıp,
şair yapabiliyor mesela adamı...
sanki acı çekmesek
şair olamazmışız gibi...
bir dene amına koyayım!
bir kez olsun canımı yakma
bakalım daha iyi yazamıyor muyum?

yıllarca küfürsüz yaşadım...
herkes çok takdir etti,
bir gün küfür etmeye başladım,
o günden beri
her kadın
biraz daha tutuldu bana...

adaletini sikim dünya!
erdemli bir insan olmaya çalıştıkça
sen siktin beni!
şimdi sıra bende,
alınmak yok!
sen istedin bunu...

alışıyorsun biliyormusun
biraz daha fazla iç çekiyorsun
gözlerin daldıkça
farkında olmadan
biraz daha fazla
üşüyorsun yokluğunda

alışıyorsun biliyormusun
sıradanlaşıyor
tatlım,hayatım,bebeğim sıfatları...
önemsiyormuş gibi yapmalar,
kıyamam'lara
ilk önce kıyılıyor...
alışıyorsun...
'kadınım'
özgür kalıyor,
başka kadınlara...

nasıl bir kaosun ortasındayım...
bitişler, başlangıçlara karışıyor,
ben nerede durup
ne zaman yaşayacağımı
karıştırıyorum artık...

sonra alışıyorsun işte amına koyayım!
uykusu gelince
gitmesine izin veriyorsun,
kal demek yerine...