kanamalı bir hasta için...

yıkayınca çıkmıyor bu aşkın izleri.
göğsümdeki verem izlerini
temizleyememesi gibi hiç bir doktorun.
senin yokluğununda bir tedavisi yok henüz.
hala yazabildiğim kadar özgürüm bu dünyada,
hayalini kurabildiğim kadar gerçek...
ne telafisi var kaybettiğim yıllların,
ne de bir kurtarma sınavı.
yaz okuluna gelmeye mecbur kaldığım için değil,
geleceğim okulda sen olduğun için buradaydım ben!
ne yeterince temizdim cennet için,
ne yeterince günahkar,
ilahi adaletin sorgusunda idama mahkum olmak için...
hala yetmiyor aldıgım kan takviyeleri.
radyo anonslarında kan grubum reklam ediliyor
ama kimse gelmiyor.
ameliyat masasında kan kaybından ölmek üzere,
ağır kanamalı bir hastayım.
kullanmak istediğim ötenazi hakkımı kimse önemsemiyor.
damarlarıma hayat enjekte ediyorlar,
bedenim kabul etmiyor.
sensiz bir hayatı,
aklım kabul etmiyor...
uzun süredir bitmesini beklediğim bu sıkıcı film bitmeden,
ve ışıkları yanmadan salonun
kalkıp çıkmak istiyorum.
son sahnede şaşırmayacak hiç kimse.
herkesin beklentisi karşılanacak...

sanki yokum gibi...
alıp başımı gitmek istiyorum,
bu hayat sofrasından yarı doymuş bir inançlı gibi.
inanmadıklarımın sorgusundan bunaldım.
saf bir bağımlılık istiyorum.
anlayamamak umurumda değil!
teslim olmak istiyorum,
dizlerimin üstünde savaşmaktan yoruldum.
senin olmak istiyorum...
yokluğunun her yeni gününde,
yeni bir şeyler yazmaktan
ve her kendime gelişimde,
bir yabancıyla uyanmaktan,
doğup büyüdüğüm bu şehrin yabancısı olup,
sokaklarında kaybolmaktan
ve her gece yokluğuna ikna edebilmek için bu aklı,
bir kilo rakıya gömmekten yoruldum...

yeni bir ben istemiyorum!
yeni bir hayat istemiyorum!
yeni bir başlangıç istemiyorum!
sadece bitsin...
gittiğinden beri içimde bıraktığın boşluğu doldurup,
nefes alabilmek istiyorum.
tüm çaresizliğim ve utancımla,
sensiz bir hayata beni bağlayamıyorsan,
canımı almanı istiyorum....