eski bir film gibi....

ve ben yine gideceğim
bırakıp seni kendi halinde
kendi halime kapanıp
kafamı gömdüğüm kum yığınları arasında
mutlu mesut,
mesut kimin umrundaysa artık
işte öyle yaşayacağız birlikte
sen geleceğim günü bekleyeceksin
ben geldiğimde gideceğim anı
bir hayal kırıklığına teslim olacaksın sonunda
bile bile heyecanlancaksın
defalarca izlediğin bir filmi yeniden izlerken
sanki sonunu bilmiyormuş gibi
sanki bu defa seslensen sonunu
değiştirecekmişsin gibi
merakla bekleyeceksin
dur biraz diyeceksin soluk ekrandaki adama
biraz daha bekle
sustuklarını söyle şimdi
erteleme
dinlemeyecek seni
ama yine de umut işte
sesleneceksin
adam duymayacak
bırakıp gidecek yine sevgilisini
yıllar sonra karşılaştıklarında
sevgilisi başkasının annesi
adam ihtiyarlamış
güzel günlerdi...
diyecekler
evet diye onaylarken bakamayacaklar gözlerinin içine
yaşamadık çünkü diye bahaneler hazır
yıllarca çalışmışlar bu konuya ikisi de
belli
senin beklentilerin farklıydı diyecek kadın
senin beklediğin ben değildim diyecek adam
tabiat kanununa aykırı bir karşılaşmaydı bizimkisi
onaylayacak kadın
bir gözü kızında
uzaklaşmasın diye
adamın bakışları yerde
ayrıldıkları gündeki gibi
kadın anlayacak her şeyi
anlamamazlıktan gelecek
artık çok geç dönebilmek için geri
adam ayağa kalkıp hoşçakal derken
sus diyeceksin içinden söyleme
bir şans daha olmalı
olacak biraz daha kal
kalmayacak adam
kadın kızının yanına gidip
kucağına alırken
adam uzaklaşacak
biliyorsun işte kaç defa izledin
zamanında söylenmemiş sevgi sözleri
uzun vadede suskunluklara yol açarken
ikimizden başka kim daha iyi bilir bunu?

ve ben yine gideceğim
tıpkı izlediğin o filmdeki adam gibi
sen sustuklarımı merak ederken
ben
belki bir gün diye
ertelerken umutlarımı
doğru zaman, doğru mekan kavramını
bu kadar ıskalamışken üstelik
sen üstüne çekip yorganını
içini çekerken
ben bir şişe daha açıp
yenisini eklerken
çok bilmişliğimin yanılgılarına
yalnız kalınca bir şişe daha
sonrası
doldurmaya çalışmak
dipsiz bir kuyuyu
unutmak
her hatırladığında
bir şişe daha açıp....