yalnız uyumak...

kaldırıma sinmiş soğuk.
saklanıyor sanki,
saklıyor kendini yanından geçip gidenlere.
biraz fazla duraksadığında insan,
dişlerini geçiriyor parmaklarına.
acımasız, insafsız...
ne zevk alıyor bundan?
bilmiyorum...
nasıl da iliklerine sokuluyor insanın.
önce bir titreme,
sonra yorgunluk,
ardından kırılıyor direnci bedeninin.
teslim alıyor,
kimsesizleri.
sessizleri.
ve merhametlisi ölümün,
uykuya dalar gibi,
alıyor koynuna.
sımsıkı sarıyor.
üşümek geçiyor.
öpüyor dudaklarından,
üzerini örter gibi annenin,
titremelerin geçiyor önce,
sonra sokuluyorsun kendine.
yalnızlık böyle bir şey mi?
bir kaldırım üzerinde,
bırakıyorsun kendini,
soğuğun merhametine...