umarım uyuyorsundur şimdi...

sana yazmam gerekenleri biriktirip

şiir yapıyorum

belki de böylesi kolayıma geldigi içindir

alamayacağım cevapları sormak yerine

ortaya bırakıyorum

ne beklediğimi bilmiyorum aslında

ama beklemediğim bu boşluk

beni alıştırdıklarını anımsayıp

büyütüyorum kendimi

kendi gözümde

oysa senden önce nasıl da rahattım

bir bok olmamanın verdiği huzurla

oysa senden önce de beklentilerim vardı

gece olsun da bırakayım kendimi satırlara

sabah olsun küfür kıyamet uyanayım

tükenene kadar yorayım kendimi

onunla bununla konusayım

ertesi gün unutup söylediklerimi

yeni baştan atayım kendimi hayatımın boşluğuna

tutacak kimsenin olmadığını bilerek

sonra sen çıkıp karşıma

sadece dur! dedin

savrulup durma artık yeter!

bırakma kendini bu kadar

yüzüme vurdun çaresizliğimi

çaresizliğim hoşlanmadı bundan

konforuna alışmışken yalnızlığın

bağlanmak korkusu ardına sakladı beni

korku sindikçe satırlarıma

kaçacak yer aradım kendime

kaçmak her gün biraz daha

yorarken beni

öfkeme esir düştüm

sana sarıldıkça kendi derinime çektim

sana sarıldıkça

neyse... 

umarım uyuyorsundur şimdi...