tanrım!

böyle olsa ya hayat,
alkol güdümünde
kolay olsa
umursamamak...

yeterince alkol verirsen bana,
gösterdiğin her kadına aşık olabilirim!

özümde iyi biri değilim ben,
adamlıktan bahsetme bana!
götüm sıkışınca
aslımı bile inkar ederim!

bitirmeyi bile beceremiyorum
yeniliyorum hırsıma
erkek olmak bu değil ama
bazen bende öyle hisetmek istiyorum...

belkide oynadığım en zor roldü,
kendim...

aradığın zaman açmamak telefonu,
yazdığın zaman
görmezden gelmek.
yapam gerekenler,
istediklerim değil
nereye kadar
tutabilirdim ki?

tanrım!
bazen insan olduğumu unuttuğunu düşünüyorum...
yoksa bu kadar
zorlamazdın beni!

başardım işte!
beni istemediğini söylettim sana...
kurtuldum sorumluluğundan
bir ayrılığın daha...

yoruldum
çok sevmekten
çok güçlü olmaktan
her sevdanın
geride bırakılanı olmaktan...

üstesinden gelebilrim diye mi
üzerime yüklüyorsun ağrıları
yazıp daha iyi bir şair olayım diye mi
esirgiyorsun şefkatini...

unuttunmu tanrım?
insanım bende
gücünü denemek için,
neden ben kullanıyorsun?