korkak!

demir kilisenin beyazına boyanmış düşlerim.
yıllar önce işlediğim her günah,
bir bir çıkıyor şimdi parmaklarım arasından
bu itiraflar hafifletmeye yeter mi?
kırılmış kalemi ruhumun,
çekeceği ceza,
iyi halimden
düşer mi?

sırrına eremediklerim aklımı kemiriyor.
bildiklerim şizofren bir delinin güncesi.
her insan biraz delidir derler,
benimki kaçıklığın everesti!

sevdanın iklimi olur mu?
çaresizlik üşüşür gözlerime,
hangi yana baksam,
sensizlik bakarım,
hangi yan?
yatsam üzerine,
sabah senle uyanırım?

yatacak yeri yok bu isyanların.
durup durup kendimi kanatmalarım.
senin beni istediğin kadar çok,
isteyemiyorsam seni,
benim yorgunluğum
bağışla
ne baharı yaşadım ben
ne geceyi
sadece yazdım
uzak durup
korkup
önce seni bıraktım
kaçarken...