havayolu...

bir havaalanı yolcu bekleme salonu.
küçük çantalar,
büyük valizler,
kaçanlar,
kavuşmak için,
uçmayı bekleyenler...
kaç özlem bekler o salonda?
kaç ayrılık sığar?
üç kişilik koltuklara...
göz göze gelmekten kaçınanlar,
gözlerini elindeki kitaba saklayanlar,
herşeyi duyan,
ama konuşmayanlar...

gişede oturan kadın,
kimliğini parmakları arasına alıp,
yüzüne bakıp gülümseyen kadın,
başka bagajınız var mı?
varsa buraya yerleştirin,
diyen kadın,
nazikçe teşekkür edip,
aynı nezaketi başkalarına da gösteren kadın...
sonra oradan ayrılırken,
ardında bıraktığın kadın...
tuhaf,
belki de ilk defa,
ardında bıraktığın kadın,
mutlu...

bir uçak daha indiğinde alana,
anons edilirken,
bilmek isterdim...
kaç kavuşma getirdi şimdi?
ve kaç ayrılık taşıdı?
kaç kadın bırakıldı kalktığı yerde?
bekleyenlerin duası,
günahına yeter mi?