üşümek...

ısınmak için,
hayallerini yakan bir çocuğum ben...
üşürken kaldırım kenarında
dizlerini toplamış göğsüne,
sarılmış sımsıkı kendine,
hayır üşüdüğünden değil,
kimse sarılmamış gibi...

ısınmak için,
sıcak sehirleri düşünen bir çocuğum ben...
kar yağsa bir gün,
yüz yılda bir oldu denilen,
o yüz yılda bir,
hep bizi bulur zaten...

ısınmak için,
bir sigara daha yakıyorum...
büyümüşüm,
ciddiyet yüzümde kırışıklık,
kemiklerimde ağrı,
hayalimde ne çok olmaz var,
olan biten,
neden bu kadar hızlı?

ısınmak için,
yanına uzanmışım...
üşüme diye soğukluğumdan,
dokunmaya kıyamıyorken,
karanlığa alışınca gözlerim,
sana bakmışım...
sırtın açık kalmasın,
yatağın kenarına sığarım ben,
küçük ayakların,
ellerin,
nasıl da sığmıyordu aklıma,
nasıl da,
huzurluydun uyurken...

ısınmak için,
seviyordum seni...
bazen sesini duyar,
duyduğumu sanar,
doğrulurdum yatakta...
öyle bakmayın!
deli değilim ben!
sadece çok üşürdüm bazen,
sarılmak ister,
O'da üşümesin diye soğukluğumdan,
kendi nefesimde ısıtmaya çalışırdım ellerimi...
sonra hiç dokunmadan,
kıvrılır yatardım yanında,
usulca...
uykusu bölünmesin diye,
nefes bile almadan...