prenses....

ne çok yalnızız aslında
birbirine muhtaç iki yabancı gibi
elimizde bunlar var
isyan sozleri
kurtulup şehvetinden
merhamatine muhtaç iki sevgiliydik biz
ansızın sabahın bir yarısı
birbirine tutulan
ürkerek
diğerinin ne düşündüğünü bilmeden
hayalinde ne varsa paylaşan
gercek olmayacak diye değil
belki de gercek olsa bu kadar güzel olmayacak diye
diğerinden kaçan
kaçmak bir halta yaramasada
yazmaktan vazgeçemeyen
iki çocuktuk biz...
hafifletici sebeleri varmıydı bu yaşadığımızın bilmiyorum
ama ben seni tanıkdıktan sonra
hafiflemek istemiyorum...
en ağırına çarptırsınlar beni cezaların...
senin kollarının arasındaysam eğer
her suçu üstleniyorum...
şimdi öpmelisin beni,
hicbir erkeği öpmediğin gibi...
simdi almalısın beni,
daha önce hayalini bile kurmadıgın gibi....