14 Ekim 2017 Cumartesi

neler oluyor...

yeni mesajınız yoktur yazısını görmekten yorulup
kapatıp tüm pencereleri
kendimi şarkının melodisine bırakmak
neler oluyor....

iliklerine kadar istemediğin bir işe giderken
sabahın ayazı
kalabalığın umursamaz tavrı
ne çok insan gömülmüş kulaklıklarına
yoruluyorum görmekten
onlar sessizce
bakıyor ekranlarına
ellerindeki pencerelerin
nasıl kapatmışlar kendilerini
nasıl beceriyorlar bunu
tutunmaya gerek bile duymadan
neler oluyor...

usulca cebimden çıkarıp kulaklığımı
bende bırakıyorum kendimi
çılgınca eğlenen ama farkettirmeyen
yığınların arasına
masamın başına oturmuş
eşlik ediyorum şarkıma
panceremin ardındaki yağmur
içime yağıyor
sakinleşiyorum
neler oluyor...

tanımadığım bir kadının çıplak kolu üzerimde
saçlarının kokusunu anımsamaya çalışırken
otobüs durağında buluyorum kendimi
çok dolu diye binmemiş az öncekine
sonraki farklı gelecek sanki
kimin umrunda?
neler oluyor...

alnıma çarpan her damlada
biraz daha yukarı kaldırıyorum başımı
gözlerim kapalı
yüzümden süzülen sular
kollarımı iki yana açtığımda
yükseliyorum sanki
teras katında bir sandalyenin üzerinde oturmuş
mırıldanıyorum şarkımı
tanrıma daha mı yakınım artık?
neler oluyor...

lobotomi öneriyor doktorlar beynim için
bitkiye çevirecekler beni
açık mavi önlük üzerimde
bu hissizlik tenimdeki
çiçekler de acı hissetmez mi?
koparılırken
mırıldanır mı benim gibi
şarkısını...
neler oluyor?

deniyorum
her gün yeniden dua ediyorum
bir devrim için!
kollarımı iki yana açıp
avazım çıktığım kadar bağırıyorum!
neler oluyor...

söylemeyi beceremediğim şarkım
dudaklarımın arasından çıkarken
babamın umursamaz bakışları üzerimde
omzuma dokunan elinin ürpertisi
çekip alıyor beni kalabalıklardan
gülümsüyorsun
ve bunu başka kimse görmüyor
gülümsüyorum
herkes kendime güldüğümü sanıyor
eşlik ederken şarkıma
yutkunuyorum sözlerimi
eğilip dudaklarına yaklaşırken
bilmem kaç bin santigrat sıcaklık yayılıyor damarlarıma
kulaklarımdaki uğultu
parmak uçlarımda karıncalanma
lobotomi işe yaramamış
doktorlar şaşkın
otobüsün sıkışık yerinde
şarkımı daha yüksek sesle söylüyorum
uzaklaşıyor kalabalık benden
deli midir nedir sabahın köründe!
neler oluyor...

kapısına
bir çift ayakkabı bırakılmış evin önünden geçiyorum
nasıl sessiz
nasıl kapanmış içine
biraz daha sokulup
çıplak kolu üzerimdeki kadına
fısıldıyorum saçlarının arasından
belli belirsiz görünen güzel küçük kulağına
neler oluyor...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder