sakat

açılır bir sayfa daha
zihnin karanlık köşelerine
yolculuk başlar.
gözleri bağlanmış
kulaklarından Beethoven ezgileri
günahkarlık dizboyuna gelmiş
sahil kenarında bir kayanın üzerinde
karanlık denize bakarken
ne çok gemi geçmiş
tek bir iz yok suyun yüzünde
hiç mi ihtiyarlamazsın sen?
koca Marmara!

alınır bir kız çocuğu
sevgilisi susmuş
gidiyorum dediğinde
kapının eşiğinde durmuş
beklemek çok yazar mı?
çok ağlamış
isimleri farklı
nedenleri aynı
kurtulabilir oysa insan
bir inanabilse
yalanlara...

kısılır sesi
ağır gelir kelimeler
tek celsede bitecek davaların
ileri tarihlere ertelenmesi
kalem kırılması gibi umutlarına
ve inkar
boğazına yapışır
teslim olmak
geçen zamana
düzgün kaynamayacak bu kırıklar bilirsin
hep bir yanın sakat
bir yanın
başka bahara...