bir uçak kazasının ardından...

kötu adamların laneti bu.
alınınca üzerinden kadın kokusu,
ölümünü bekleyen bir ihtiyar kadar huysuz,
bağlandığı makinalardan müzdarip,
ne hayatı sevebiliyor artık,
ne de vazgeçebiliyor,
yaşadıklarını yoksayıp...

kötü adamların laneti bu.
ölüm kontenjana bakmıyor artık.
yaşadığın yılların bir hükmü yok.
ettiğin yeminlerin, verdiğin sözlerin...
zilin sesini duyarsın ve önünde açılan kapıdan geçip,
başlarsın koşmaya.
ne mesafen belli,
ne de uçuş mevkin.
küçük bir parça kağıtta ismin ve kimlik numaran.
sağsağlim yere inmenle kimse ilgilenmiyor artık.
haber değeri taşıyan,
parçalarının 15'km lik bir alana yayılmasıdır.
cüzdanındaki resimler değil,
senin bir kaç ay önce çektirdiğin vesikalıklar süsler gazete köşelerini...
cebimdeki mısraların küllerinden bir hikaye türetilebilirse eğer,
varış zamanı ve varış yerim,
anafikri olsun
ve hiçbir harfi çıkartılmasın hayatımdan,
adını oluşturan hecelerinin...
bütün geliri kazada ölenlerin yakınlarına bırakılmak üzere,
filme alınsın.
filme alınamayanları karton bir kutuya doldurup yaksınlar,
sevdiğim kadın izleyip ağlamasın diye...
yaş sınırları konsun,
başkası örnek almasın diye,
ilk gösterimden sonra,
çocukların erişemeyecegi yerde saklansın...