hiçbir şey bilmiyorsun!

Bu gece sevişmeyelim olmaz mı sevgili?
ben konuşayım, sen dinle...
sen dinle, ben ağlıyayım...
avuçlarınla sil gözlerimi...

bu gece sevişmeyelim
ilişmeyelim geceye
sabah olsun
başım göğsünde uyanayım
bırak yalanlarımız inkar götürmesin
inandığımız yerde uyuyakalalım

sevişmeyelim
tutuşmasın bedenlerimiz
bu gece de bizden olsun be sevgili
yazmayalım şehvetini

kollarının arasından başka
gidecek neresi var?
neresi sakinleştirir bizi
yağsa yağmur
kanar mı içimizdeki susuzluk?

sen tutma beni
ben vazgeçerim be sevgili
yokmuşsun gibi yapıp
sıradan bir güne daha paylaştırırım
yaşamak ağrısını
taşırım
sen yorulma
varmışsın gibi
bir sigara daha yakıp
yalnızlık söndürürüm
kültabaklarında


sen gönderme
ben yolu biliyorum
kaybolduğum yerde
bir ufak daha açar
takviyeleriyle alışırım
nelere alışmadık be sevgili?
bahaneler mi tükenir önce?
sıradanlaşırmı sevda?
kim daha önce vazgeçti?
hangimiz
sildi ansızın gitmelerin
etkisini...

ben vazgecmedim...
hala kollarımdasın
kendime sakladım ne varsa
senden sonra
gerekli olur diye
bunu da çok görme be sevgili....

bu gece sevişmeyelim
dinle sadece
neresinde tutuldum sana
neresinde bıraktın beni
çok sorumluluklara bağlanıp
hapsettik kendimizi
oysa ikimizde biliyorduk
ilk anda beri
kural tanımazlık
başka birşeydik biz
biz olmayı beceremesekte
sevdik...