gemileri yaktıktan sonra...

okuyamayacağım mektuplar yazıyorsun bana inatla,
inanıyorsun çünkü,
yeterince ayakta kalabilirsen,
benden sonra
seni seveceğime...

bütün gün bekliyorsun
bana söyleyeceklerini biriktiriyorsun içinde
yalnızlığını giydiriyorsun bedenime
dokunmayı hayal ettikçe,
yanıyorsun...

seviyorum dersem,
sıyrılıp tüm yorgunluğundan
bağlanackasın hayata biliyorum
seviyorum dersem,
benide bağlayacaksın
koptuğum yerden...

sessizliğimden anlıyorsun,
nasıl savaşıyorum kendimle.
teninde fırtınalar koparmak varken,
ölü bir deniz sakinliğinde
kıyılarına vuruyorum..

sen
yoruldum artık gel dedikçe,
ben yakıyorum gemileri
gelmek kolay,
söndürdükten sonra şehvetimi,
kaldırabilirmisin?
yeni bir çaresizliği..

senin olduktan sonra,
okuyup şiirlerimi
özgür bırakabilirmisin beni?
sanki hiç öpmemişsin gibi...