yeniden...

sonra maviye boyanır gecenin siyahları
karamsarlık bulutları dağılır
bir kız çocuğunun hayaliyle sarılır
olmayacakların kırıkları

küllenen bir ateşi yeniden alevlendirir
insan yeni baştan başlamayı
göze alır
sonra umut
sonra mavi
inadına kaçarken
yakalanır

çok mu geç kaldım,
çok mu erteledim
seviyorum demeyi
şimdi
elimde avucumda bir isyankarlık
beni nasıl kandırdın?

gönüllü değilmiydim bunun için?
kendi uydurduğum yalanlara inanıyorsam şimdi
aklıma düşen kim?

sanki az önce ayrılmamışım gibi
nasılda özlemek bu?
tenimdeki kokun gitmesin diye
kendime bile sarılamıyorken...

ihtiyarladığım yerlerimden öp beni
sana genç bir beden sunamadıysam
bu benim hatam
bilseydim geleceğini
saklamazmıydım sanıyorsun
başka dudaklardan...

bilmek
öyle hoşuma gidiyorki
benim için yandığını,
beni istediğini duymak
aklımı başımdan alırken
bağışla beni
bu kadar ihmal ettiğim için
seni...

nasıl da hazırdın
nasıl da bekliyordun beni
seni istemediğimi söylediğim halde
nasıl da kabullenmiştin
bir aşkın
çaresizligini...

öpüyorken dudaklarımı
içine çekiyorken
kanına karıştırıyorken
beni
umrunda değildi belki
öyle istedin beni
başka kadınlarla
avutuyorken
kendimi...

öğrenilmiş bir çaresizlikti bizimki
kaybetmeyi kabul etmiş
kazanırsak yanlışlıkla
üstünde durmayıp
geçer nasıl olsa dediğimiz...

teninin kokusuyla sarhoş oluyorum
içine girip ıslaklığınla
anlatamıyorum
kelimelerim yetmiyor
uçmak diyorum ya
sen bana dokunduktan sonra
aklımı yerinde tutamıyorum..

affet beni...
senden önce yaşadıklarım için...
bilseydim geleceğini,
saklamazmıydım
başka kadınlara yazdığım
kelimelerimi...

öp beni....
içinde olduğum her anı,
bana bağışla...
beni istiyorsun ya
seninim,
beni bırakma...