yalan söyledim...

senden vazgeçmeli
haritadan bir yer beğenip
alıp başımı gitmeli...
sözlerin verilmediği yerlere,
çok sevmenin çok gerekmediği
mutlu olmak için...
kimse tarafından tanınmayacak,
farkına varılmayacak,
ve bu farkın aranmayacağı yerlere...
yeni bir sevgili bulunmalı önce,
yeni bir hayatın temeline yaslanıp,
çok bağlanmadan
çok istemeden
kısa kesmeli belki
en tatlı yerinden
yazılası kafiyesi olmamalı
tadında bırakmalı
bir kez olsun okunma kaygısı olmasın
bir kez olsun
sabah nasıl yalnız uyanılır diye
zehre bulanmasın gecem
uyumak için
bir kilo rakıya güvenmeden
senden vazgeçmeli
nasıl tutunur lan insan?
bir kaç kelime
bir kaç söze
nasıl ayakta durabilir?
senden sonra...
demeden,
bırakmalı kendini boşluğa
tutacak birinin olmasına inanmadan!
senden vazgeçmeli...
bu geçmek fiili
en çok benim canımı yaksa da
...
yalan...
istemiyorum...
yalan söyledim,
susma
kahvaltıyı ben hazırlarım sen erken uyanma,
banyoyu temiz tutarım,
havluları yerde bırakmam,
bulaşıkları makinaya ben dizerim
yorulma sen,
ütüyü de yaparım,
istemediğin ne var söyle,
yatakta çapraz yat istersen,
bacaklarını üzerime at,
uykum yarıda kalsa,
umrumda değil
yanımda sen yattıktan sonra...

senden vazgeçmeli...
sonra?
her sabah,
küfrederek uyanmalı,
uyanmak istemezken,
her uyku yarım,
her rüya eksik,
sen olmadıktan sonra,
nasıl yaşarım?
ağzıma sıçmaz mı bedenim?
senin koynunda uyanmak varken,
gözlerimi açtığımda,
diğer yarısı boş yatakta...