Ankara...

sıyırıp alıyorsun ya beni
bu hayatın kokuşmuşluğundan,
sen kokuyorum,
ve doyamıyorum sana,
yaşamayı bile seviyorum artık,
olmayacaklara inat...
bir kadeh daha doldur diyorum,
bir mum daha yak küf tutan yalnızlığımıza,
bırak gitsin artık,
gelmeyeceklerin, tutma aklında...
kime ne sözler verdinse umrumda değil!
inkar ettiklerinle gel,
en güzel yalanlarını bana sakla,
söz inanıcam!
en korktuklarını içime göm!
bir sözümle baştan çıkaramıyorsam seni,
unut beni...
her aklına düştüğümde,
ısırmıyorsan dudaklarını,
bunca gece sevişmelerimizin,
ne anlamı var?
sabah uyandığında yanında aramıyorsan beni,
böyle bir sevda,
hangi akla sığar?

sen, ne güzel bir ankara...
sığınmak tunalı hilmi'nin saçakları altına,
sakarya caddesinde elinden tutup yürümek varken,
hangi istanbul akşamı güzel kalabilir artık?
hangi boğaz, hangi kız kulesi,
hangi mavisi güzel senden sonra?
yalnız yaşamak,
seninle geçirilen,
bir ankara gecesinden sonra,
soğumak şehrimden,
sanki seni eksiltmişler yüreğimden,
anla öyle soğuk akıyor bu marmara,
seni tanıdığımdan beri damarlarımda....