ne çok kanamışsın sen kendi içinde...
bir karanlık deniz gibisin.
içinde kelimelerimi yıkadığım.
ruhumun telaşlı kaçışları arasına farketmişliği sığdırabilseydim eğer,
önce gözyaşlarını hissetmek isterdim,
sonra içinde ki karanlık denizinde
ruhumu yıkamak...
öyle kanamışsın ki sen,
gözlerin bir çift kırmızı çığlık gibi bakıyor.
cüzzamlı bir hastayı ameliyata etmeye çalışan cerrah gibisin,
durmadan bir eliyle kendi yaralarını kapayan...
öyle inkar etmişsin ki hastalığını,
tanrısı bile durmadan acısına ağlayan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder