acemi oyuncu...

ne kadarı gerçekti hayatımızın?
en çok aklımızda kalan yaşadıklarımızdan,
acısı en derin olanları değil miydi?
ne kadar azınlıkta kaldı mutluluklarımız?
şimdi eziliyorken
mutsuz bir diktatörün egemenliğinde...

en gerçeği hangisiydi?
ve bu gerçeklik süsü ne kadar taşınabilirdi?
her mutluluğumuz karşısında ipotek verdiğimiz neydi aslında?
bir türlü üzerimize oturmadığı için
defalarca terzilere verilip,
düzeltilmeye çalışılmış
ama hep acemiye rastlamış,
sökülüp dikildikçe
dikiş tutmaz olmuş,
bir süre sonra öylece bırakılmış
ruhumuz..

en masumu hangisiydi söylediğimiz yalanların?
ne kadarı hafifletici olarak görülebilirdi sonuçlarının,
alacağımız cezalar karşısında...
ayrıntılarına bu kadar dikkat ettiğim,
kaç kadın girdi hayatıma?
kaç kadının,
gülümseme numarası yapsın diye,
uyuma numarasıyla,
uykuya daldım kolları arasında...
o kadar iyi oynayamadığımız için belki de şimdi
bu kadar kolay
vazgeçebiliyor olmak...