son gece...

esrarlı gözlerin miydi beni sana bağlayan?
sensizliğin korkusu muydu,
ilk konuştuğumuz anda içimde büyüyen.
rahatsızlığım doğuştan belki,
anladığımda zaman için geç,
senin için erken olduğunu...
ne öptükçe doyabildim sana,
ne de dokundukça yetindim .
içimi kaplayan bu sıcaklık,
ölmeden önce hissettiğim son huzur mudur?
karşıma çıkan sen,
tanrımın hayatımdan çıkarken bıraktığı
bahşiş midir?
şimdi adın aklımda.
bakışların ve hüznün içime işlemiş.
sesin kulaklarımda çınlıyor...
ansızın çekip gitmelerin,
akla mantığa sığmasa da,
affediyorum seni,
benimle seviştiğin son gecenin hatrına...