ayıpsa bile, öp beni...

tutup yakalarımdan çarpsan dolaba,
ve yaslayıp dudaklarını dudaklarıma
nefessiz bıraksan bir kez daha
akşamın bir yarısı
kör koyu bir kalabalıkta
utanmadan
hiç sıkılmadan
alsan beni içine
başka bir boyut
başka bir evren
başka bir dünyada doğursan beni yeniden
teninin kokusuyla uyuşurken
kollarının arasında boğulsam
öyle sarılsan bana
sanki bıraksan,
kapılıp boşluğuna yaşamak telaşının
kaybolsam...
korkum,
senden sonra yeniden ayaga kalkamazsam değil.
sen yeniden gelene kadar
hazırlayamazsam bu bedeni
yeni bir yıkımına,
yangınına...
küllenmiş sayfaları arasından,
mısralar hatırlamaya çalışan
kör kütük sarhoş bir şair
hatırlayamasam da sen öp beni
tut yakalarımdan
çarp bir dolabın kapağına
sil aklımdakileri
yenilerini programla
hatalarımla öp beni
ısır dudaklarımdan
kanımı akıt içine
utanmadan hiç sıkılmadan
ayıp sözleri fısılda
al beni içine
baska bir dünyada yeniden doğur
avuçlarında terlesin ellerim
adım anılsın adının yanında
yoksan eğer
senden sonra kalkamazsam ayağa
üzerinde tek kelime yazılı olmayan
boş bir taş bıraksınlar
baş ucum...